بسمه تعالی 

سید مجتبی آن روزها در خرمشهر و آبادان برای خودش حال و هوایی داشت.(مقام معظم رهبری)

جنگ،عرصه حضور شجاعان و ترکتازی دلاوران است.آنروزهایی که دشمن آهنگ جنگ را ساز کرده بود،سیدی خوش سیماودوستانش بی سر و سامان و شیداخودشان را به خوزستان رساندند.شهید سید مجتبی هاشمی و گروه فدائیان اسلامش حق بزرگی برگردن مادارند.

وصیت نامه شهید بزرگوار: 

امید وارم که خداوند گناهانم را مورد بخشش قرار دهد. 

از کلیه کسانی که به طریقی دینی به آنها دارم طلب مغفرت می کنم، خواهش می کنم مرا ببخشید تا خدای مهربان هم شما را ببخشد. 

کسانی که به من دینی دارند، همه آنها را می بخشم، امید که خدای قادر متعال همه آنها را بیامرزد. از پدر و مادر عزیزم حلالیت می طلبم و همسر و فرزندانم را به شما می سپارم، امید که آنا ن را در جهت دین مبین اسلام به رهبری امام تشویق کنید. 

از همسر و فرزندانم که نتوانستم بیش از این وسیله آسایششان را فراهم نمایم، طلب بخشش می کنم. از خواهران و برادرانم حلالیت می طلبم. 

توصیه من به شما عزیزان این است که خدا را فراموش نکنید.

سید مجتبی هاشمی

حجت الاسلام محمد تقی وکیل پور در همایش فعالان فرهنگی در عرصه آسیب شناسی اثرات مخرب ماهواره با بیان اینکه آیندگان درباره ما قضاوت می‌کنند، اظهار کرد: مسئله ماهواره را خانم‌ها می‌توانند در کشور حل کنند و اگر مسئولان در این راستا بانوان را تجهیز کنند بساط ماهواره در کشور جمع می‌شود.

با همه فراز و فرودهای فرهنگی و اجتماعی، هنوز هم می‌توان از «منبر» بعنوان تاثیرگذارترین رسانه در ایران نام برد. رسانه‌ای ریشه‌دار، قدیمی و گسترده که در طول سال مخاطبین خودش را دارد و البته در مقاطعی چون ماه محرم و ماه رمضان، از مخاطبینی میلیونی بهره می‌برد. با این حال می‌توان مطمئن بود که بخشی از مردم هستند که به هر دلیل شاید چندان مخاطب این رسانه نبوده و خویش را در معرض پیام‌های آن قرار ندهند. 

برای اینکه این قشر از مردم هم به مخاطبان این رسانه تبدیل شوند، می‌توان به راهکارهای متنوعی اشاره کرد که قطعاً یکی از آنها بردن «منبر» میان قشر مذکور است. اتفاقی که با تلاش‌های خودجوش و مبتکرانه روحانیون جوان هر از گاهی در جای جای کشور خودش را نشان می‌دهد.

در جدیدترین اقدام درخور تحسین هم دو روحانی با اجرای یک نمایش خیابانی در یکی از بوستان‌های شهر برازجان از استان بوشهر به آسیب شناسی ماهواره و تاثیرات منفی آن برخانواده پرداختند.

در برگزاری این نمایش حجت الاسلام حج محمد علی وکیل پور و حجت الاسلام حاج محمدتقی وکیل پور در خصوص آسیب های ماهواره و فضاهای مجازی سخن گفتند.

خادم جبهه فرهنگی میقات ظهور، در همایش آسیب های ماهواره در شهرستان ابرکوه گفت: در زمینه جلوگیری از ورود ماهواره به خانه ها نقش بانوان بسیار حائز اهمیت است چرا که دشمن می خواهد از طریق کنترل ذهن کودکان و زنان ، زودتر به اهداف خود برسد.

امام خامنه ای:مسأله‌ی آزادگان، مسأله‌ی بزرگی است. به فیلمهای تبلیغاتی غربیها و دیگران در زمینه‌ی مسائل نظامی و مسائل مربوط به اسارتهایشان نگاه نکنید. هیچ ملتی نتوانسته است از قشرهای مختلف، مجموعه‌ای جوان و رزمنده به وجود آوَرد که در سخت‌ترین شرایطِ اسارت، شخصیت انقلابی و ایمانی و روح رزمندگی را آن‌چنان حفظ کنند، که آزادگان ما در دوران اسارت حفظ کردند؛ در حالی که یقیناً آنچه ملت ایران از حوادث دوران اسارت این عزیزان می‌داند، بخشی از مجموعه‌ی عظیمی از حوادث است. 
مگر می‌شود این حادثه را تشریح کرد؟ مگر رنجهای لحظه لحظه‌ی اسارت را می‌شود در کلمات گنجاند، یا با زبان ادبیّات و هنر تبیین کرد؟ شنیدن، مانند دیدن و لمس کردن نیست. اینها ایستادگی و مقاومت کردند. شاید در آن لحظه‌ای که آزادگان عزیز ما در اردوگاههایی با نگهبانان غلاظ و شداد دشمن روبه‌رو بودند و ایستادگی می‌کردند، بعضی از آنها امیدی هم به آزادی خودشان نداشتند. شاید در میان آنها کسانی هم بودند که خسته می‌شدند و می‌گفتند تا کی؟ اما سنّت الهی این است که «فانّ مع العسر یسرا، انّ مع العسر یسرا».(۱) 
اگر سختیها را تحمّل کردید، خدای متعال درهای فَرَج را خواهد گشود. اگر مجاهدت در راه خدا را بر جسم و نفس خودتان هموار کردید، خدای متعال روشنایی فَرَج را به شما نشان خواهد داد و درهای فَرَج را به روی شما باز خواهد کرد: «و من یتّق اللَّه یجعل له مخرجاً و یرزقه من حیث لایحتسب»(۲). خدای متعال به برکت مجاهدت و به شرط ایستادگی، بیرون از دایره‌ی محاسبه‌ی معمولی عقول بشری، درها را باز و راهها را هموار می‌کند.۱۳۷۶/۰۵/۲۹

امام خامنه ای:آن چیزی که بیشتر از همه اهمیت دارد، این است که بدانید لحظه لحظه‌ی رنجهای طولانی‌تان پیش خدای متعال، ثبت و محفوظ است.
هیچ کس نمی‌تواند لحظه‌های ناراحتی طولانی شما را توصیف کند. نه انسانهایی که آن چیزها را درک نکردند، می‌توانند بفهمند، نه زبانها می‌توانند آن را درست بیان کنند. لمس ناراحتیها و رنجها چیز دیگری است. شنیدن آنها از زبان دیگران، نمی‌تواند آنچه را که بر انسان رنجدیده گذشته، تصویر کند. اما در پیشگاه خدا این‌طور نیست، در پیش کرام‌الکاتبین این‌گونه نیست. در قیامت، عین عمل شما آن‌جا حاضر می‌شود - «فمن یعمل مثقال ذرّة خیراً یره»(۱) - یعنی انسان، خودِ عمل را آن‌جا مشاهده می‌کند!
همان ثانیه‌های رنج، همان شبهای طولانی، همان تنهاییها، همان دوریها و غربتها، همه‌ی آن مصیبتهایی که برای انسان در زندان دشمن وجود دارد - آن اهانتها، آن تحقیرها، آن بی‌خبریها، آن نگرانیها و دلهره‌ها، آن یاد زن و فرزند و پدر و مادر و عزیزان، آن امیدهایی که انسان می‌بیند کأنّه رفته رفته از افق دیدش، کمرنگ و خاموش می‌شوند و خود این، بزرگترین مصیبتهاست - همه‌ی این چیزهای غیرقابل تصویر، عیناً در پیش پروردگار و در محضر ذات مقدّس الهی، حضور پیدا می‌کنند. عین آن صبری که شما کردید، حضور پیدا می‌کند - تجسّم اعمال - عمل پیش خدای متعال محفوظ است. حسنه محفوظ است و خدای متعال، آن حسنه را در قیامت به شما برمی‌گرداند و آن، هنگامی است که شما از همیشه بیشتر به چنین چیزی نیازمندید!۱۳۷۷/۰۱/۱۹

آقای رحیمی نوجوان كم‌سني بود كه به همراه پدرش به مناطق جنگي آمده بود تا كمك‌هاي مردمي شهرستان را به رزمندگان اسلام برساند اما در اوضاع وخيم مناطق جنگي گرفتار ارتش عراق شده بود.  او كارهايي مي‌كرد كه حتي ما را به ستوه آورده بود اما محض خنده هم كه شده كارش نداشتيم. مثلاً با گوگرد كبريت‌ها و فتيله‌اي كه معلوم نبود از كجا گير آورده، ترقه‌هايي درست مي‌كرد كه اندازه يك نارنجك صدا مي‌داد. اين شده بود تفريح هر روزش. فتيله را آتش مي‌زد و ترقه‌اش را مي‌انداخت توي حياط. نگهبان تا مي‌آمد ببيند كار كيست، مهدي قايم شده بود. 
يك روز وقتي داشت كبريت را به فتيله مي‌رساند، نگهبان مچش را گرفت. آنقدر كتكش زد كه ما گفتيم ديگر از اين كارها نمي‌كند اما آنقدر پرشر و شور بود كه من مطمئن بودم زير كتك خوردن هم داشت نقشه‌اي ديگر مي‌كشيد.
فردايش عراقي‌ها هم كبريت داشتن را ممنوع كردند و هم حلب خالي جاي روغن را. پرسيدم: حالا براي كبريت دليلي داريد ولي چرا حلب داشتن را ممنوع كرديد؟ ما ظرفي جز اين نداريم كه از آن استفاده كنيم؟
آنها پاسخ دادند: وقتي بچه‌هايتان با چوب كبريت بمب مي‌سازند، لابد شما با اين حلب‌ها موشك درست مي‌كنيد و از همين جا بغداد را مي‌زنيد.

کمتر کسی است که در تهران ساکن باشد و حداقل یک بار به بازار تهران سری نزده باشد. وقتی خیابان خیام به انتها نزدیک می شود؛ درست روبروی پارک شهر، تصویر یک چریک را روی ساختمانی مرتفع می بینی. چهره نورانی و قامت استوارش حتی از دور، دل را می لرزاند و برای لحظاتی، آن جذبه، تو را میخکوب می کند. زیر این تصویر نوشته:

فرمانده جنگ های نامنظم؛ سید مجتبی هاشمی

و اما ناگفته های حامدزمانی: 

همه آزادگان شهید حجت الاسلام ابوترابی را می شناسند، چه آنهایی که در اسارت هم سلول او بوده اند و چه آنهایی که فقط رهنمودهای مدبرانه او را از طریق دیگر آزادگان می شنیدند و با توجه به عشق و علاقه یی که به او داشتند، بدون چون و چرا می پذیرفتند و به مرحله اجرا می گذاشتند.
هرگز روزی را که شهید ابوترابی را به اردوگاه تکریت کمپ 17 آوردند فراموش نمی کنم . ایشان چنان تاثیری بر اردوگاه گذاشتند که نه تنها برادران آزاده احساس آرامشی عجیب داشتند بلکه عراقی ها نیز متقاعد شدند که وجود ایشان برای دشمن هم رحمت و برکت است .

ارشد آسایشگاه می ‌خواست هر طور که شده ، سهمیه‌ی لباس اسرا را که تحویلش یک ‌سال به تأخیر افتاده بود، از سرگرد بگیرد. برای همین دستور داد مسئول باغچه، قلمی ‌ترین خیار سبزها را برای پذیرایی آماده کند، در بهترین ظرف بگذارد و هر وقت اشاره کرد، میوه را بیاورد تا بعد از خوردنِ آن، بحث احتیاجات اسرا باز شود.

با اشاره‌ ی دست ارشد، مسئول باغچه، با ادب تمام سینی را که خیارهای قلمی و براق، به گونه ‌ای منظم در آن گذاشته شده بود، به حضور سرگرد آورد. ارشد با لبخند دروغین، گفت : بفرمایید جناب سرگرد؛ قابل شمارو نداره. دست کِشتِ خودِ اسراست.

سرگرد نگاهی به سینی و خیارهای سبز و براق انداخت. بعد، نگاهی به ارشد انداخت و با عصبانیت گفت: من رو مسخره کردید؟

ارشد که انتظار چنین برخوردی رو نداشت، نگران از این که خیارها خوب شسته نشده باشند ، یا در نحوه‌ی تقدیم‌ شان قصوری از کسی سرزده باشد، گفت : اتفاقی افتاده جناب سرگرد؟

سرگرد با قهر حرکت کرد و در حالی‌ که می ‌رفت، می‌ گفت: بزرگاشو خودتون خوردید، ریزه‌ میزه‌ هاشو میارین جلوی من...؟

زبان ارشد بند آمده بود. تا آمد سوء تفاهم را رفع کند، سرگرد رفته بود. خنده ‌ی بچّه‌ ها هم به هوا رفت.

یک عکاس خوش ذوق در اقدامی فوق العاده از برخی زائران حرم حضرت امامزاده صالح که برای ورود به این مکان مقدس می بایست چادر به سر می کردند، قبل و بعد از چادری شدن از آنها تصویربرداری کرده است که تنها مقایسه این دو نوع پوشش بدون هیچ توضیحی برتری چادر یعنی حجاب برتر را به رخ می کشد.

چهرهٔ آرامش را هیچگاه فراموش نخواهم کرد. حاج محمد آقای بروجردی را می گویم. شاید لقب مسیح کردستان را کسانی خوب درک کنند که آن سالها و فتنه هایش را می شناسند. نمی دانم چرا از این مرد بزرگ عکس و تصویر زیادی بجا نمانده و یا منتشر نشده است. اگر بدبین بودم حتماً از دستهای پشت پرده حرف می زدم اما چه کنم که خوش بین هستم و حرفهای آقایان را باور می کنم.

آسمان چشم گشاده تا از انوار الهی معصومه اهل بیت نورانی شود و ظرف دلش را پر از پرواز فرشتگان سازد.

زمین دل گشوده تا همه عطشش را با کرامت کریمه اهل بیت سیراب سازد.

میلاد حضرت معصومه (ع) مبارک باد.

لحظه ای بیاندیشیم ...

چقدر دفاع مقدس را می شناسیم. واژه ای که با آن زندگی کرده و برایش جان می دهیم. اگر همین الان کسی از ما بپرسد در دوران دفاع چند شهید بزرگوار تقدیم اسلام گردید چه پاسخی خواهیم داد؟ حسابش با وجدان خودمان ولی متأسفانه بیشتر ما فعالین نشر فرهنگ دفاع مقدس، با حقیقت آن بیگانه هستیم.

شاید شما خواننده گرامی از لحن انتقادی این نوشتار برنجید که از این بابت پیشاپیش عذرخواهی می نمایم لکن ما چگونه قادر خواهیم بود از یک مفهوم ناشناخته حراست کنیم؟ کدام منطق می پذیرد مدافعین حریم دفاع مقدس، حدود آن را نشناسند؟ آیا دم زدن از انتقال فرهنگ دفاع مقدس به نسلهای آینده برای ما که پس از گذشت دو دهه از پایان دوران دفاع، هنوز از کیفیت و کمیت آن بی اطلاع هستیم صحیح است؟ 

همه چیز عادی است. قطارهای مترو بی وقفه مردم را جابجا می کنند. ساختمانها یکی پس از دیگری راه آسمان را در پیش می گیرند و هر روز مزونی تازه از دل مدرنیته سر بیرون می آورد.

نمی دانم رهگذران خیابانهای زیبا و آرام این کلانشهر پر ماجرا روزهای گذشته را بیاد دارند یا خیر. آن روزهایی که هیچ چیز عادی نبود. قطارها در بدرقه احساس مادرانی شیردل بسوی اندیمشک و اهواز حرکت می کردند و آسمان در نزدیکی زمین بیتوته کرده بود. گویی این شهر بزرگ آن روزها را بیاد ندارد. روزهایی که رنگ خاکی لباس رزمندگان، آبروی این شهر بود.

زمان جنگ ما بچه بودیم. اون وقتها شرایط جامعه یه جور دیگه ای بود و خیلی حال و هوای قشنگی داشت. راستش ما اولین چیزایی که یاد گرفتیم جنگ و جبهه بود. هر روز تو محله یه خبری از جبهه و حواشی اون بود. یه روز یکی داشت از زیر قرآن رد می شد تا بره جبهه. روز دیگه یکی از عملیات برگشته بود و خلاصه این ماجرا هر لحظه به یه شکل تازه ای ادامه داشت.

به نزدیکی حرم که رسیدیم سینه ام سنگین شده بود و چشمانم دیگر تحمل نداشتند. نمیدانم، شاید دلتنگی، شاید غریبی و شاید هم دردهای بی شمار روزگار، حالم را دگرگون کرده بود. گنبد طلایی حرم ریسمان به گردن خواهشهایم انداخته بود و بی آنکه به شلوغی خیابان توجه کنم دردها و حاجتهایم را به پیشگاه امام الرئوف، حضرت رضا(ع) عرضه می کردم.

نگاهم را گاهی به کشش عاشقانه گنبد می دوختم و گاهی از سر شرم به زمین گره می زدم. زیر لب آرام ذکر أللهّمَ صَلّ عَلي عَليّ بنْ موسَي الرّضا را تکرار می کردم تا شاید به مدد لطف ضامن آهو، دلم محرم رازهای ناگفته عالم گردد. همان رازهایی که سید مرتضی می گفت جز با خون فاش نمی شود.

آرزوها دست در گردن خواسته هایم انداخته و پرنده خیالم را به سوی وعده های راستین خدا پرواز داده بودند که نوشته ای ساده بند دلم را فر ریخت. روی یک صفحه سپید با خطی درشت نوشته بودند « ورودی برادران » ... بین دو راهی داخل شدن و برگشتن مردد بودم که نوایی آشنا بی اختیار مرا به داخل روضه منوره ارباب کشانید. آمدم ای شاه، پناهم بده / خط امانی ز گناهم بده ... ای حَرمَت ملجأ درماندگان / دور مران از در و راهم بده.

رویای شیرین زیارت تحقق یافت. عبد ذلیل و روسیاه پای بر عرش کرامت معین الضعفاء گذارده بود. اینبار ذکرهای زیر لبم فریاد می شد و بی آنکه سمت نگاهم به ملجأ شریف امام باشد نعره می زدم: ای گل بی خار گلستان عشق / قرب مکانی چو گیاهم بده ...لایق وصل تو که من نیستم / اِذن، به یک لحظه نگاهم بده ...

سلام رفقا

امیدوارم از طرحی که روی مزار سید درست کردم خوشتون اومده باشه.

درضمن متشکرم از شهدایی که زحمت کثیری از گل هارو کشیدن.

حجت الاسلام محمد تقی وکیل پور استاد حوزه علمیه شنبه شب در مراسم چهلمین روز خاکسپاری شهیدان محمد جعفر زیلوچی و احمد معصومی در حسینیه حضرت ابوالفضل(ع) کاشان با بیان این که تاریخ همه چیز را از یاد خواهد برد مگر خون شهدا را اظهارداشت: شهیدان معصومی و زیلوچی بعد از گذشت 26 سال از شهادت خود به شهر برمی گردند و شهر را متحول می کنند.وی افزود: شهدا توانستند از سرمایه عبودیت، بصیرت و شجاعت خود برای ملت عزت و افتخار و غرور کسب کنند تا ما نیز بتوانیم در این مسیر پرفروغ آنان ودر راه آرمان های شهدا تلاش کنیم. وی همچنین شهدا را مصداق کامل معرفت به اهل بیت(ع) و پیرو سیره معصومین دانست و افزود:شهدا با مقام اخلاص در عمل و کسب رضایت خدا شاهد جاودانه تاریخ شدند.

یک سئوال ساده : اگر در دولت قبل کسی چنین اراجیفی می گفت چند روزنامه تا ماهها تیتر و تحلیل می زدند ؟ چند مرجع تقلید بیانیه می دادند؟ چند نماینده مجلس شبانه روز مصاحبه می کردند؟

چند هفته بحران در کشور بود ؟ چند هزار فحش و ناسزا نثار احمدی نژاد می شد ؟ چند .... ؟؟

اکنون و در دولت راستگویان اعتراض ها به این حرمت شکنی وقیحانه تا چه اندازه خواهد بود؟!

سحر بود و غم و درد، سحر بود و صدای نفس خستة یک مرد، که آرام در آن کوچه به روی لب خود زمزمه می‌کرد

غریب و تک و تنها، در آن شهر در آن وادی غم‌ها، دلی خسته و پر از غم و شیدا، دلی زخم و ترک‌خورده پر از روضة زهرا، شب راحتی شیر خدا از همة مردم دنیا

عجب شام عجیبی‌ست، روان بود سوی مسجد کوفه قدم می‌زد و با هر قدمش عرش به هم ریخت در آن شب و لرزید به هر گام، دل حضرت زهرا دل حضرت زینب غریب و تک و تنها، نه دیگر رمقی مانده در آن پا، نه دیگر نفسی در بدن خسته مولا

نیروی کمکی نیامد.
توپخانه هم حمایت نکرد.
همه نیروها به عقب آمدند.
شب بود که به هتل رسیدیم .
آقا سید(شهید سید مجتبی هاشمی- فرمانده جنگهای نامنظم ) را دیدم، درد شدیدی داشت.
اما تا مرا دید با لبخندی بر لب گفت: خسته نباشی دلاور،
بعد مکثی کرد و با تعجب گفت:
شاهـــرخ کو؟

1. سيدمجتبي آن روزا در خرمشهر و آبادان براي خودش حال و هوايي داشت. / حضرت آیت الله  خامنه‌اي

2. قد و قامت رعناي سيدمجتبي هاشمي و آن دلاوريها و رشادتها، آن سيماي نوراني هميشه مرا به ياد حمزه سيدالشهدا مي‌انداخت. / شهيد معظم صيادشيرازي

3. هاشمي جان تو فرمانده‌اي هستي كه ما به تو افتخار مي‌كنيم. / شهيد دكتر مصطفي چمران

4. شما فرزندان شجاع و دلير و مؤمن لبناني در خواب خفتگان و زورگويان اسرائيلي را روزي به خواب ابدي خواهيد برد. / شهيد سيدمجتبي هاشمي

5. ما آرزو داريم كه راه شهدا را براي پيروزي نهايي آزادي فلسطين عزيز و بيت‌المقدس دنبال كنيم. /شهيد سيدمجتبي هاشمي

خاطراتيكه از چندين هزار فدائي اسلام در طول جنگي كه با مزدوران بعثي كافر در خوزستان بخصوص در آبادان و خونين‌شهر داشتيم بسيار زياد است آمار شهيدان ما و جانبازيهاي كه اين حماسه سرايان از خود باقي گذاشتند و باعث آبروي دين اسلام در اين تاريخ شدند و صدها نفر مجروح كه خود هر كدام به تنهايي داستاني بسيار طولاني از قهرمانيهايي كه از خود نشان دادند وجود دارد كه مي‌توان در مورد هر كدام كتاب نوشت، بسيار زياد است. ولي به اختصار تعدادي از آنها را كه به خاطر دارم و براي من هرگز فراموش شدني نيستند را ذكر مي‌نمايم:

نامه های مدافع کوی ذوالفقاری

خدمت برادر عزيز سلام عرض مي‌كنم، اميدوارم حالت خوب باشد ودر سايه آقا امام زمان(عج) موفق و مويد باشي. اين نامه را در بدترين شرايط برايت مي‌نويسم. آبادان در محاصره است و آن طور كه خودت مي‌داني عراقي‌ها شهر را با توپخانه‌شان به شدت و سهولت هدف قرار مي‌دهند. اوضاع خيلي خراب است. سپاه آبادان، از هم پاشيده شده و ارتش هم كاري از پيش نمي‌برد، عراقيها به طرف كوي ذوالفقاري چند بار شديداً حمله كرده‌اند، در بيمارستانها جاي سوزن انداختن نيست، حتي در حياط بيمارستان هم انبوه مجروحين و شهدا روي زمين قرار دارند. نامردها بيمارستانها را هم چندين بار با گلوله توپ زده‌اند، خلاصه تا مدتي پيش، من آبادان را كاملاً از دست رفته مي‌دانستم. وقتي با آن كلت غنيمتي كه در ايام انقلاب از پادگان عشرت‌آباد به دست آورده بودمف وارد آبادان شدم، (گيرنده كه چرا آنرا به اسلحه خانه تحويل نداده بودم، راستش اين است كه دلم نيامد، شرمنده امام هستم) يك ساعت هم طول نكشيد كه فهميدم هيچ كس به هيچ كس نيست، بعد از ساعتها سرگرداني و دنبال مقر سپاه يا ارتش گشتن، يك بنده خدايي كه خودش هم برنويي روي دوشش بودف دست مرا گرفت و برد به يك ساختمان كه نيروهاي نظامي داخل شهر، در آن جمع شده بودند. همه آشفته و مبهوت زانوي غم بغل گرفته بودند، آن بنده خدا با انگشت شخصي را به من نشان داد و گفت:

فدائيان اسلام در هر شبيخون به دشمن 300 مزدور را هلاك مي‌كنند
فرصتي دست داد تا با سيدمجتبي هاشمي فرمانده فدائيان اسلام گفتگويي داشته باشيم. سنگر فدائيان اسلام در جبهه بهمنشير در اولين خط جنگ قرار دارد. سنگري كه در بالاترين نقطه‌اش تيري باري نصب شده و در تمام شبانه روز خدمه آن مراقب اوضاع در سنگرهاي دشمن هستند و محل سنگر فدائيان طوري است كه ميشود از همان فاصله مزدوران بعثي را در صورت خروج از سنگرهايشان نشانه گرفت كه فدائيان اسلام بارها اين كار را كرده‌اند. قسمتي از سنگر محلي است كه به عنوان مسجد ساخته شده، چون در هيچ زماني در اين سنگر نماز ترك نمي‌شود. فدائيان اسلام در جبهه بهمنشير تاكنون هفت بار به عراقيها شبيخون زده‌اند وهر بار گروهي از بعثيان را به هلاكت رسانده و سلاحهاي فراواني از آن به غنيمت گرفته‌اند. هاشمي فرمانده فدائيان كه دست راستش بر اثر اصابت گلوله از ناحيه مچ خرد شده و گچ گرفته، با دست چپ دست مي‌دهد. مي‌گويد: چند روزي است كه به تهران آمده‌ام و فوري برمي‌گردم، علت مسافرتم پاره‌اي كارها بود كه مي‌بايست انجام دهم. وضع جبهه‌ها را مي‌پرسم، مي‌گويد: در تمام جبهه‌هاي جنوب ابتكار عمل در دست ما است و بر خلاف عقيده تمام آنهايي كه مي‌گويند جنگ طولاني خواهد شد، من به عنوان يك سرباز اعلام مي‌كنم كه اينطور نيست چون دشمن براي خودش انتظار مردگ دستجمعي را مي‌كشد. ما در تمام شبيخونهايي كه به دشمن زديم پيروز بوديم. در هر حمله بيش از 300 سرباز عراقي را به هلاكت رسانده‌ايم. اين ادعا نيست فرمانده‌هايي كه در جبهه آبادان هستند مي‌توانند اين گفته را تائيد كنند. اين ما هستيم كه روحيه عراقيها را بارها و بارها از نزديك ديده‌ايم. افسران ارشد آنان هنگام اسارت مثل بيد مي‌لرزند و بدون تلاش همه چيز خود را رو مي‌كنند. هنگام حمله سلاحها را مي‌ريزند ومي‌گريزند. اين رويه دشمن است و آن وقت طرف مقابل كساني هستند كه براي رفتن به جنگ دشمن روزشماري مي‌كنند و مرا كلافه كرده‌اند، بطوريكه برايشان نوبت گذارده‌ام و باز گاهي اختلاف مي‌افتد. اين افراد كساني هستند كه ديناري حقوق ندارند، كوچكترين توقعي ندارند، فقط مي‌خواهند بجنگند يا دشمن را نابود كنند و يا شهيد شوند.

آخرين تحولات نظامي در جبهه‌هاي آبادان و چگونگي عمليات نيروهاي مدافع اسلام توسط "سيدمجتبي هاشمي" فرمانده عمليات فدائيان اسلام مستقر در آبادان در گفتگوي اختصاصي با "اطلاعات" تشريح شد. سيدمجتبي هاشمي ابتدا با اشاره به چگونگي عمليات دلاوران سپاه اسلام گفت:

دوشنبه اول دي ماه 1359 شماره 16317 صفحه اول گزارش فرستاده روزنامه اطلاعات به جبهه جنگ: در شبيخون فدائيان اسلام 300 مزدور عراقي به هلاكت رسيدند. چريكهاي عضو "فدائيان اسلام" با حمله به مراكز تجمع سرابازن مزدور عراقي تعداد بيشماري از آنان را از پاي درآوردند.
در طي يك شبيخون چريكي توسط فدائيان اسلام در جبهه آبادان تلفات سنگيني به نيروهاي مزدور بعثي عراقي وارد شد يك كاميون مهمات، دو انبار اسلحه، سه تانك منهدم و بيش از 300 تن از افراد دشمن به هلاكت رساندهشدند. در اين علميات متهورانه به جز 5 تن از برادران كه شهيد شدند همه رزمندگان دلاور اسلام سالم به پايگاه خود بازگشتند. سيدمجتبي هاشمي فرمانده كل عملياتي فدائيان اسلام در خوزستان كه رهبري اين عمليات را به عهده داشت طي گفتگويي با خبرنگار اعزامي اطلاعات چگونگي انجام اين عمليات موفقيت‌آميز را تشريح كرد. متن زير، مشروح گفتگوي وي مي‌باشد:

خداوندا معبودا پروردگارا دلم گرفته است احساس بدي دارم تو خوب از احوال بندگانت آگاهي من هميشه از بدي، خودخواهي، خودبيني، مكر، حيله، فريب، تكبر يا بدخواهي بيزار بوده و هستم.
تو مي‌داني كه چقدر در اين سالها در راهت سختي كشيده‌ام و چقدر حرفها و حديثها و نامرديها و جفاكاريها ديده‌ام آري تو اي تواناي بينا شاهدي كه حسادت‌ها و خودبيني‌ها و كج‌فهمي‌ها و منيت‌هاي بعضي از افراد چگونه مي‌خواست مرا به عقب براند و از انقلاب و امام امت و امت حزب‌الله دورم سازد اما من كه خود را مومن به اسلام مومن به رسولت مومن به علي‌ مومن به امام مي‌دانم ـ از پدرم و مولايم علي ياد گرفته‌ام با وجود استخوان در گلو فرياد نكشم و با وجود خوار در چشم اشك نريزم نكند كه دشمنان از آن خرسند و بهره‌اي ببرند از او ياد گرفته‌ام كه با وجود برتري در خانه بنشينم و حرف و حديثهاي فراوان از دوست و دشمن بشنوم و آنگاه فقط معبودم آن يگانه بي‌همتاست كه در سياهي شب‌ها در آن ظلمات بي‌پايان هنگام درد و دل و راز و نياز به دلم نور مي‌تاباند و غم و غصه را از دلم مي‌زدايد و به اين بنده حقير عنايت مي‌كند و صبر را به من عطا مي‌فرمايد پروردگارا از تو ممنون و سپاسگزارم.

مي‌خواهم با امامم آن رهبر عاليقدر انقلاب اسلامي و آن رهبر كبير مستضعفان جهان وداع كنم و هم از محضر مقدس و مبارك و شريفشان پوزش بطلبم متاسفانه نشد با فتح و پيروزي كامل خدمتشان مشرف شويم و از نزديك صورت بي‌مثال ايشان را ببينيم و دست مبارك ايشان را ببوسيم و به آرزويمان برسيم بايد بگويم بارها و بارها قصد داشتم خدمت اياشن برسم و از جبهه و اوضاع نبرد و از حال و روز رزمندگان جان بر كف اسلام برايشان بگويم و درد و دلي با ايشان داشته باشم و لازم به ذك راست هر چند دوستان بارها لطف داشتند و به من عرض مي‌كردند كه اگر مي‌خواهي به ديدار امام بروي بسم‌ا... هماهنگ مي‌كنيم چرا به ديدار حضرت امام نمي‌روي ما هماهنگ مي‌كنيم تا حتماً به ديدار امام بروي و من در جواب عرض مي‌كردم اصرار نكنيد زيرا من از آغاز جنگ با خود و بچه‌هاي فداييان اسلام عهد و پيماني بستيم و قراري گذاشتيم تا وقتي كه يك سرباز بعثي عراقي در خاك ميهن اسلاميمان جولان مي‌دهد و تا وقتي آنها را از خاكمان بيرون نكرديم و به پيروزي كامل دست نيافتيم هيچ كداممان به ديدار رهبرمان حضرت امام نرويم.

شهید سید مجتبی هاشمی:

ای برادران یادتان باشد که این همه عزت و پیروزی را از برکتقرآن و اهل بیت رسول‌الله و امام بدست آورده‌ایم نکند بعد از جنگ از یاد ببرید روزهای خوب پیروزی را، که با حفظ ارزشهای اسلامی است که می‌توان کشوری امام زمانی داشت. با قدرت و توکل به خدای سبحان پیش بروید که دست بقیه‌ا... با امت حزب‌ا... است از قدرتهای غرب و شرق نهراسید زیرا که یاری خدا با متقین است بدانید که با مقاومت و پیروزی شماست که کشورهای دیگر اسلامی و حتی غیراسلامی جرأت حرکت پیدا می‌کند و بر علیه ظلم و بیداد قیام می‌کنند و می‌ایستند.

چگونه می‌توان خاموش ماند در حالیکه خاک میهن اسلامیمان جولانگاه تانکها و نفربرهای بعثیون متجاوز است ما از آن دست افراد نخواهیم بود که تا بوی جهاد و شهادت در راه خدا و کشته شدن و جان دادن آید خود را همچون موشی در سوراخ مخفی نموده و در آن وقت که مومنان و متقیان واقعه‌ای و جهادکنندگان جان بر کف به پیروزی می‌رسند خود را ظاهر و نمایان سازیم ـ چگونه می‌توان از یاد شهدا غافل ماند آنان که از برای بیرون راندن دشمن از خاک اسلامیمان از پیشگامان بودند چگونه می‌توان جنایات دشمن را نادیده گرفت و در نابودی‌اش ساکت و بی‌تلاشی ماند چگونه می‌توان راه سالار شهیدان حسین‌بن علی(ع) را دنبال نکرد و آنگاه ادعای مسلمانی داشت ـ چگونه می‌توان امروز که سپاهیان اسلام و بسیجیان قهرمان و ارتشی دلیر در حال جهاد در راه حق هر روز جان خود را نثار می‌کنند ما نیز در خود انقلابی دیگر آغاز نکنیم و از زیر بار خفت و خواری فرهنگ ابدی خود را نجات ندهیم.

مي‌خواهم با عزيزانم با همسنگران شجاع و دليرم با سربازان عزيز امام و با امت حزب‌ا... وداع نمايم. حال به جايي رسيده‌ام كه اشكهايم اجازه نوشتن را به من نمي‌دهند و قلمم را بر روي كاغذ مي‌لرزانند و اينك اين قلب من است كه به روي كاغذ مي‌نگارد انالله و انا عليه راجعون ـ همانا ما از خدا هستيم و به سوي خدا خواهيم رفت ـ اما اي عزيزانم چگونه رفتن مهم است ما را به سويش بكشانند يا خود بسويش بشتابيم اما من مي‌گويم بهترين رفتن آن است كه خدا خود ما را بخواند و بخواهد انتخابمان كند حال چگونه مي‌شود كه خدا خود ما را بخواند اي عزيزانم بايد بگويم آنگاه او ما را مي‌خواند كه ما نيز او را از درون دل و جانمان بخوانيم و بخواهيم و صدايش بزنيم آنگاه خدا خود جام زرين شهادت را به دستانمان مي‌دهد و مي‌گويد بهترين پاداشي براي مؤمن جهادكننده چيزي جز شهادت نيست پس بنوشيد كه گوارايتان باد ـ خدا را فراموش نكنيد كه او آرام‌بخش دلهاست و ياري دهنده قلبهاست او را عبد باشيد و بندگي او را به خانه آوريد كه از ما جز اين انتظار نمي‌رود.

اي چمران اي دوست. اي فدائي جبهه‌هاي حق عليه باطل آنگاه كه در لبنان بودي چه حماسه‌ها كه نيافريدي و آنگاه كه به ايران ‌آمدي به راستي كه دل امام و امت حزب‌اله را شاد گردانيدي و دل دشمنان انقلاب را لرزاندي اما امروز افسوس مي‌خورم از اينكه نتوانستم آنگونه كه دلم مي‌خواست با تو در سنگر نبرد با دشمنان قسم خورده انقلابم بجنگم. آري امروز مي‌فهمم كه چقدر تو را كم ديدم و ازاين بابت بسيار اندوهگينم. كاش بودي تا دوش در دوش سربازان جان بر كف امام در خط مقدم جبهه كربلايي ديگر مي‌آفريديم دلم براي جبهه تنگ شده است دلم براي حال و هواي شبهاي عمليات تنگ شده است دلم براي بوسيدن كف پاي رزمندگان اسلام در هنگام خواب تنگ شده است دلم براي دعاي كميل زير آسمان پرستاره جبهه هم نفس با ياران تنگ شده است دلم براي نماز جماعت‌هامان در مقابله ديدگان دشمن در هنگام نبرد تنگ شده است. دلم براي عروج دلم براي پروازي عاشقانه دلم براي شهادت تنگِ تنگ است ـ اما تو اي مهربان از دست رفته بدست آمده بدان كه آقا به من وعده‌ي شهادت داده است طولي نمي‌كشد كه من هم به سوي شما خواهم شتافت و همراه با شما پرندگان عشق و شهادت به ديدار پيامبر رحمت و مهرباني رسول اكرم و اهل بيت پاك و مطهرش خواهيم رفت آري چه زيباست ديدن ائمه اطهار چه زيباست ديدن آن رسول‌ا... و بوسيدن روي ايشان چه زيباست ديدن اميرمؤمنان آقا علي‌بن ابيطالب چه زيباست ديدن مادرمان بانوي دو جهان فاطمه زهرا چه زيباست ديدن آقا حسن‌بن علي چه زيباست ديدن سالار شهيدان آقا اباعبدالله الحسين جانم فداي او چه زيباست ديدن برادر دلير و پهلوانش قمربني‌هاشم اقا ابوالفضل العباس چه زيباست ديدن عموي پيامبر حمزه سيدالشهدا و چه زيباست ديدن حضرت زينب كبري بي‌بي دو عالم چه زيباست ديدن پيامبران الهي چه زيباست ديدن اولياء خدا و چه زيباست ديدن جبرئيل چه زيباست ديدن ملائكه مقرب بارگاه الهي و اما بدان به خداوندي كه جانم در يد قدرت اوست سوگند كه تا آن لحظه وعده داده شده است از جهاد برنخواهم داشت.